ساعت دوازده و نیم ظهره و امروز چاکرای ریشه ام رو پاکسازی کردم. متوجه شدم انرژی زیادی درونش راکد شده بود که اگر سریع تر پاکسازیش نمی کردم می تونست باعث ایجاد سردرگمی و دلمشغولی و احساس عدم امنیت بیشترم بشه.

صبح، اتفاق جالب دیگه ای هم افتاد. وقتی داشتم راجب اون حرف الفبای طلایی رنگ هندی تمرکز می کردم تا درکش کنم و برام تبدیل به وجدان بشه، متوجه شدم چاکرای سوم ام تقویت شد. کاملا روشن شد، در حالی که قبلش این چاکرا درونم ضعیف و کم نور بود. این تجربه برام بسیار ارزشمند و منحصر به فرد محسوب میشه. شاید این روش برای درک رنگ ها و نماد های اطرافم مناسب تر باشه.

خیلی ها رو دیدم که در مورد سمبل شناسی نماد و اعداد و حروف، احتیاط و بدبینی زیادی دارن. چون معمولا فرقه های پلید رو با وابستگی زیاد نسبت به اعداد و سمبل های مشابه دیدن. اما در حقیقت، اعداد و حروف به خودی خود نمی تونن ماهیت خوب یا بد داشته باشن. اون ها حکم همون حوض رو دارن. برخی ازشون سو استفاده می کنن و این موضوع کاملا حقیقت داره. اگر دقت کنید می بینید که افراد سو استفاده گر از طیف وسیع و متنوعی از اعداد و حروف و کلمات استفاده می کنن تا به خواسته های خودشون برسن اما آیین های الهی همگی متفق القول هستن که در نهایت نور و پاکی پیروزه.

یکی از سمبلیک ترین چیز هایی که به توصیف نبرد بین نور و تاریکی پرداخته شطرنجه. شطرنج بازی بسیار پیچیده و زیرکانه ایه. درون این بازی، مهندسی خاصی وجود داره که نیمه ی تاریک و روشن وجود مون رو بشناسیم. در صورتی که هر دو طرف بازی، با مهارت بالا و بدون خطا پیش برن، در نهایت طرف سفید هست که برنده میشه. من عقیده دارم که برادری تاریک به خوبی می دونه که در نهایت نمی تونه پیروز بشه و کارهایی که انجام میده به خاطر کینه ورزی هست. برای رسیدن به موفقیت صرفا کافیه از تمام هوشیاری و پتانسیل خودمون استفاده کنیم. هوش، خلاقیت و زیرکی، می تونه چراغ راه ما باشه تا نقاط دلهره آور و پیچیده ی زندگی رو پشت سر بذاریم در حالی که بیشتر از اون که ضرر و آسیب دیده باشیم، دست به خلق زیبایی و داستان هایی حماسی زده باشیم.

کلمه ی حماسی برای من حرکتی در مقابل احساس بیچارگی هست نه لزوما جنگ و جنگ و جنگ. هر تلاشی که باعث بشه تجربه ای مثبت و ارزشمند به دست بیاریم که باعث پیشرفت سطح زندگی و تکامل بشه، می تونه یک حرکت حماسی باشه.

.

.

.