ساعت هفت صبحه و خیلی وقت نیست که از خواب بیدار شدم. بر خلاف شب بیداری های چند وقت اخیر، دیشب کاملا خواب بودم و حسابی استراحت کردم. خیلی خسته بودم و چیز زیادی از خواب هام به یاد نمیارم. فقط یادمه که یک مجری مشهور منو به برنامه ی تلویزیونیش دعوت کرد. توی این خواب من هنوزم دختری جوان و مجرد بودم و انگار از وجود پارسا یا پیدا کردنش ناامید شده بودم. از این مجری هم خوشم اومده بود اما بهش حس تعهد نداشتم چون می دونستم این آدم همیشه اطرافش شلوغه و دختر ها از سر و کولش بالا میرن و جفت گیری با همچین آدمی بسیار پر ریسک و سرسام آوره و از نظر عقلی و فکری هم در سطح خوبی نیست. یعنی درسته که مشهور و محبوبه ولی از درون پوک و تو خالیه و خیلی سریع می تونه حوصله ی آدم رو سر ببره.

به هر صورت من برای شرکت درون برنامه ی تلویزیونی این آقا، برای مدتی یک سفر رو در پیش گرفتم. استدیوی ضبط این برنامه توی یه منطقه ی کوهستان نسبتا دلگیر بود. من چندان علاقه ای به اون منطقه نداشتم. تعداد زیادی از نقاشی هامو با خودم بردم. این مجری از دیدن نقاشی های من خیلی خوشحال شد و به وجد اومد. از من هم خوشش اومده بود و برای این که بتونه تحت تاثیر قرارم بده، تعداد قابل توجهی از نقاشی های منو به زمینه ی دکور و ترکیب بندی استودیو اضافه کرده بود. طی تمام برنامه هایی که در طول اون مدت بخصوص ضبط کرد، نقاشی های من قابل دیدن بود و این موضوع برای من واقعا خوشحال کننده بود.

روز های آخر ضبط این برنامه بود و کم کم داشتم وسایلم رو جمع می کردم تا به خونه برگردم. با این مجری مشغول صحبت شدیم و صورتش رو بوسیدم.

اون مجری منو نصیحت کرد. چیزی که انتظار شنیدن اش رو نداشتم. گفت که: تو آدم دوست داشتنی ای هستی و می تونی به سرعت خودت رو درون قلب طرف مقابلت جا بدی، مراقب باش هر آدمی رو راحت نپذیری. چون همه حرمت محبت یا اخلاقیات رو نگه نمی دارن و ممکنه با دیدن کار ها و رفتارشون این احساس بهت دست بده که موجود بی ارزشی هستی.

کمی توی فکر رفتم. بیشتر یاد پارسا افتادم که اصلا نمی دونستم وجود داره یا نه. بهش گفتم: تحت تاثیر قرار دادن دیگران و لذت بردن از معاشرت یه تمایل طبیعیه. اما تو چرا این حرفو به من می زنی؟ مگه همیشه اطرافت از دختر هایی که بهت علاقه دارن پر نیست؟

گفت: نه، اینطور که فکر می کنی نیست.

گفتم: انکار نکن، خودم صف آدم هایی که برای دیدنت بی قرار هستنو دیدم. تو به همین ویژگی خاصت معروفی. این که به شدت برای آدم ها جذابیت داری.