استاد عنکبوت دید که من حین گفتم این حرفا چه احساسی دارم و اشک توی چشمام جمع شده. به من 2 هدیه داد که من اسم شون رو نمی دونستم. استاد عنکبوت با هدیه ی اولش کمک کرد که بتونم با امواج آلفا آشنا بشم و اولین بار خودش منو به امواج آلفا برد. اون اطراف سیستم انرژیکی من چیزی مثل تار های عنکبوت تنید و باعث شد احساس سبکی و آزادی زیادی به دست بیارم و چیز هایی از درونیات خودم رو فراتر از دو چشم فیزیکی ببینم. ابتدا فکر می کردم وارد قلمرو های دیگه و دنیا ها و سرزمین های دور دست شدم. اما تمام مدت داشتم روان خودم رو به صورت سمبلیک می دیدم. هدیه ی دیگه ی استاد عنکبوت این بود که همون زمان که درون امواج آلفا بودم، توی سطح انرژیکی، دو بخش از ذهن یا روان منو که پل بین شون خورد شده بود رو پیدا و به هم متصل کرد. با انجام این کار، تونستم به درون خودم سفر کنم. انرژی های منفی، درگیری های فکری، درد ها و زخم هایی بسیار دلهره آور و عمیق در قالب سمبل هایی بسیار منزجر کننده ظاهر شدن. اما باهاشون جنگیدم چون می دونستم اگر اجازه بدم اون ها درون خونه بمونن، نمی تونم از امواج آلفا لذت ببرم و سر و صداهاشون، آرامشم رو مختل می کنه.

استاد عنکبوت طی بازه های زمانی خاص و هر بار که یکی از درد های روانیم رو شکست می دادم، منو از اون حالت آلفا بیرون می کشید، تا تداوم نبرد و عدم استراحت، منو فرسوده نکنه و همچنین بهم یاد بده که چطور با هیولای بعدی و نبرد روانی بعدی رو به رو بشم.

خانوم معلم! سوال من اینه که چطور موجودی مثل عنکبوت که در فرهنگ عمومی ما موجود منزجر کننده ای هست، توی این خواب معلم روحی من بود و چنین درس های ارزشمندی بهم یاد داد؟

دوم این که یکی از ویژگی های اون سیاره این بود که اصلا چیزی به اسم دیوار بین خونه هاشون وجود نداشت و از این بابت جای ناامنی بود.

خانوم معلم در جوابم گفت: من حدس می زنم تمام خواب تو تصویری نمادین از سیاره ی زمین بوده.

به صحبت کردن و شرح جزئیات خوابم برای خانوم معلم می پرداختم که از خواب بیدار شدم و نتونستم تفسیر و توضیحات خانوم معلم رو کامل بشنوم. حین گفتم گزارشم به خانوم معلم، همه اش با اضطراب به آسمون و صورت های فلکی نگاه می کردم. نمی دونم چی باعث می شد احساس نگرانی و ترس داشته باشم اما هر چند لحظه یک بار، نگاهی هم به موقعیت صورت های فلکی مینداختم.