دوستی داشتم که خیلی خونسرد، آروم و پوچ گرا بود. خلاقیت زیادی داشت اما هیچ علاقه ای نداشت که برای پیدا کردن یک معنا تلاش کنه.

اون، روز ها وقت گذاشته بود و یک نمایشنامه ی خیلی خوب ساخته بود و امتیاز خیلی خوبی گرفته بود.

اون شب داشتیم درباره ی نمایشنامه ها حرف می زدیم. بهش گفتم: تو یک کار خیلی زیرکانه انجام دادی.

اون گفت: چه کاری؟

گفتم: اغلب ما طی مدت زمانی که داشتیم، چندین نمایشنامه نوشتیم به این امید که یکیش موفقیت آمیز باشه، اما تو تمام وقتت رو برای یک نمایشنامه ی خوب گذاشتی.

این حرف به نحوی خوشحالش کرد. اما همیشه می دیدم که جلوی خندیدن و شاد بودن خودش رو می گیره. من بر حسب عادت، وقتی حالم خوب باشه، زیاد سر به سر دیگران میذارم و باهاشون شوخی می کنم. اما این پسر، همیشه سعی می کرد نخنده و خوشحال نشه.

اتفاقا من این پسر رو طی زندگی فعلی هم دیدم و از هاله ی انرژیکیش و به کمک خواب هام، بالاخره فهمیدم قبلا کجا دیده بودمش. اون الان هم ویژگی های گذشته شو داره. البته به یاد نمیاره که قبلا کجا بوده و چه روزگاری پشت سر گذاشته و به این داستان ها اعتقادی نداره. اما همچنان جلوی خنده شو می گیره. به کمک هنر، سعی می کنه احساس پوچیش رو تحمل کنه و به شدت خلاقه. اون آدم بدی نیست. ضعف روانی شدید، مثل اینه که با یک پای علیل به دنیا بیای. اینطور آدم ها درد زیادی رو بابت وضعیت خودشون تحمل می کنن. درک کردن شون اصلا کار آسونی نیست.

.

.

.

مفهوم فرکانس در رابطه با آلات موسیقی، به شکل ساده تری قابل درک هست. به کمک ابزار های خاصی میشه فرکانس هر صدا رو تشخیص داد و براش یک واحد عددی پیدا کرد. در حال حاضر من از یک ابزار ساده شروع می کنم. از برنامه ای به اسم Universal Tuner.

این برنامه شبیه ساز برخی از معروف ترین آلات موسیقی هست.

به طور مثال سازی به اسم mandolin رو شبیه سازی کرده. این ساز چهار تا فرکانس مختلف داره. دکمه ی اول با اسم E5 مشخص شده. وقتی دستم رو روی دکمه ی این صدا قرار میدم، بوقی ممتد پخش میشه که در واقع صدای فرکانس تولید شده است. بالای برنامه عدد 665.2 Hz رو نشون میده. یعنی این صدا همچین فرکانسی داره.