برای امروز می خوام نامه ی سوم رو برای تسلا بنویسم و بیشتر استراحت کنم. باید ذهنمو سبک تر کنم تا بتونم بیشتر به کارت های بازی و تعبیر خواب فکر کنم.

.

.

یکی از مسائلی که اخیرا زیاد بهش فکر می کنم اینه که چطور میشه درباره ی سمبل های مرتبط با زبان شناسی، تعبیر خواب روانشناسی نوشت؟ به طور مثال بار ها خواب دیدم که آدم ها کلمات خاصی به زبان های دیگه رو به کار می برن. همین دو شب پیش خواب دیدم که پارسا فرانسوی حرف می زد. در حالی که من اصلا زبان فرانسه رو متوجه نمیشم. تنها چیزی که تا امروز متوجه شدم اینه که آوا ها مقدم هستن.

آوا ها خودشون به تنهایی جزو قوی ترین سمبل های فرهنگ عمومی هستن. به طور مثال برای تقویت هر چاکرا یک نوا یا آوای خاص وجود داره.

Om  معروف ترین آوای شناخته شده است که فلسفه ی مفصلی براش تعریف شده. فکر می کنم قبل از این که به خانواده های زبانی و شکل نوشتاری کلمات بپردازم، بهتره درباره ی آواشناسی مطالعه کنم.

آوا ها برای من رنگ های خاصی رو متجلی می کنن. به طور مثال هر وقت احساس دلتنگی برای سورس هستی رو دارم، ناخودآگاه احساس می کنم نیاز دارم آوا های نزدیک به  "آ" رو با چاکرای گلو ایجاد کنم. من این آوا ها رو حتی به زبون نمیارم و همین که بهشون فکر می کنم احساس می کنم که ارتعاشاتم افزایش پیدا می کنه.

این آواهای نزدیک به صدای "آ" بهم آرامش خاصی میده. هر مقدار تغییر دادن این آوای "آ"، باعث میشه در کنار رنگ سفید و نقره ای خیره کننده، پرده های روشن و بسیار متمایل به سفید از رنگ های دیگه رو مشاهده کنم. این آواهایی که ازشون صحبت می کنم تا حد زیادی شبیه به آواز های افسانه ای موجوداتی به اسم "الف" هستن که برای مردم سیاره ی زمین شناخته شده ان.

چند روز پیش، تیدیان می گفت که خواب دیده افرادی سعی دارن یک گیاه رو بهش معرفی کنن. تیدیان می گفت که: این گیاه شباهت زیادی به گیاه گل گاو زبون داشت. تعلیم دهنده ها این گیاه رو navvas  معرفی کردن. و v رو با تشدید می گفتن.

وقتی روایت این خواب رو شنیدم، اول از همه گیاه گل گاو زبون توجهم رو جلب کرد. گیاهان دارویی، در مسیر تکامل ما نقش زیادی دارن. اون ها صاحب رنگ دانه، انرژی و الگوریتم های پیچیده ای هستن که هنوز بسیاری از ویژگی هاشون برای ما ناشناخته است.

اینطور گیاهان جنبه ی ابزاری چندانی ندارن. نه برای سیر کردن شکم مناسبن نه میشه به کمک شون جفت گیری کرد. هر چه موجودات یک سیاره تکامل یافته تر بشن و کمتر به پدیده های اطراف شون نگاه ابزاری داشته باشن، تنوع عناصر ظریف هم افزایش پیدا می کنه. پرندگان، پروانه ها، کریستال ها و گل ها، از طیف های لطیف تر و انرژی های خالص تر و تمیز تری درون هاله ی خودشون برخوردارن.