امشب یک ماموریت هیجان انگیز و جالب دارم. باید یک سری تابلوی نقاشی پیدا کنم تا بتونیم توی محیط های مختلف بازی قرار بدیم و لازمه یک گزارش یا تفسیر روانشناسی هم ضمیمه ی سناریوم کنم. من قصد ندارم این گزارشات رو با کلمات قلمبه سلمبه و عجیب و غریب بنویسم. نقاد محافل هنری هم نیستم. تصمیم دارم با همون روش های تفسیر خواب پیش برم. تجسم می کنم که اگر فلان تابلوی نقاشی درون خوابم ظاهر بشه، صبح روز بعد، چطور خوابم رو تفسیر می کنم.

توی دنیای خواب ها هیچ چیز غیر ممکنی وجود نداره. برای دیدن نقاشی ها توی خواب هم نیازی نیست که حتما یه نقاش یا هنرمند باشیم. گزارش خواب هایی که حالا به وفور توی سایت های تعبیر خواب پیدا میشن، نشون میده که نماد های هنری چطور با ناخودآگاه آدم ها پیوند خوردن. ما ممکنه نقاشی هایی رو حین خواب ببینیم که اصلا نمی دونیم اسم تابلو چی هست و توسط کدوم نقاش کشیده شده.

اما چنین خواب هایی نه تنها بی معنی نیستن، بلکه میشه گفت از با ارزش ترین اطلاعاتی هستن که از طرف ضمیر ناخودآگاه فرد مخابره شده. اما دریافت این چیز با ارزش، نیازمند تفسیر صحیح خوابه.

زمانی که یک تابلوی زیبا رو درون خواب می بینیم، نیازی نیست که حتما سراغ مباحث دشوار تابلو شناسی و نقد هنری بریم. باید که اول از همه، یک داستان و توصیف مناسب از تابلوی نقاشی استخراج کنیم. این کار می تونه با یک جمله ی ساده درباره ی احساسی که از نقاشی دریافت می کنیم شروع بشه. به طور مثال: من یک نقاشی دیدم که فضای سلطنتی داشت و احساسی از عشق، شکوه و افتخار رو درونم زنده کرد.

همین جمله می تونه تا حد زیادی به تفسیر یک خواب با موضوع تابلوی نقاشی کمک دهنده باشه.

به طور مثال وقتی به تابلوی نقاشی Almond blossom  ونگوک نگاه می کنم، اول از همه اون رنگ آبی وسیع و متمایل به فیروزه ای رنگ توجهمو جلب می کنه. این رنگ برای من تداعی کننده ی احساس آزادی و سلامته. نماد درمان شدن از نظر روانیه. من رو به یاد روان شناسی میندازه. از قضا اون شکوفه های سفید من رو به یاد فصل بهار میندازن. یعنی فصل تازه و نو شدن. انگار که این تابلو به مناسبت غلبه به یک مشکل روانی کشیده شده و نقاش از این طریق، نتیجه ی تلاشش برای غلبه به یک گره روانی رو جشن گرفته. از اون لحظه هایی که کوتاه اما مهمن و آدمیزاد دوست داره توی دفتر خاطراتش ثبت کنه.