کتاب های چاکرا شناسی هم اغلب اتفاق نظر دارن که چاکرای سوم یا شکم یا شبکه ی خورشیدی، با سیستم عصبی خودمختار مرتبطه. این چاکرا با رنگ زرد مشخص میشه یا طلایی رنگ. گرچه وقتی به این چاکرا نگاه می کنم، رنگ های جالب دیگه ای مثل صورتی، آلبالویی، طیف هایی از سبز پسته ای و نارنجی روشن هم دیده میشه. اما به هر صورت رنگ غالبش زرد هست. در حال حاضر تنها فردی که با این رنگ ها میشناسم و درون هاله اش شدیده، چشم قشنگ خودمون هست. و این موضوع نشون میده که چرا این آقا اینقدر اعتماد به نفس داره و هر چی باهاش کل کل می کنیم از رو نمیره.

رنگ زرد از نظر سمبل شناسی، چه زمانی که توی تابلو های نقاشی ظاهر میشه چه به عنوان یک موقعیت سمبلیک و روان شناسانه، حسی از اعتماد به نفس رو منتقل می کنه. از این بابته که قدرت این چاکرا روی امورات روزمره تاثیر زیادی داره. امروزه آدم های زیادی از ضعف این چاکرا عذاب می کشن. افرادی که صنف وکلا، نظامی ها، دیپلمات ها، تاجرا و شغل های مشابه رو تشکیل میدن، معمولا مقدار زیادی از این رنگ رو ممکنه توی هاله داشته باشن.

اغلب افرادی که با مشکل ضعف در چاکرای سوم دیدم، شکم یا پهلو های برجسته ای دارن. البته این در صورتیه که انرژی این چاکرا مرتبا در حال تخلیه شدن باشه. مثلا میگم.... اغلب آدم های کارمند صفت یا افرادی که برای کارفرما های بد خلق و زورگو کار می کنن رو میشه دچار این مشکل دید.

ضعف این چاکرا هست که میتونه گاها عادت هایی مثل عدم تحرک یا مصرف خوراکی های مضر رو ایجاد کنه و راستش اگر من جای این دسته از افراد بودم، به جای در پیش گرفتن رژیم های غذایی آزار دهنده یا انجام عمل های لاغری، در اولین فرصت اون کارفرمای لعنتی و زورگو رو ترک می کردم.

تا بحال هیچ فردی رو ندیدم که این چاکرا درونش قوی باشه و شکم برجسته ای داشته باشه. نمونه اش پارسا. اون در مجموع آدم متعادلیه و اعتماد به نفس خوبی هم داره. از شغل هایی که ریتم کارمندی هم دارن فراریه. پارسا این انرژی رو به صورت غالب داره. یعنی رنگ هاله ی انرژیکیش هم یکی از طیف های رنگ زرده.

تفاوت معنایی زیادی بین مفهوم "رنگ در چاکرا" و "رنگ در هاله" وجود داره. مراکز انرژی هر یک از ما قادر به تولید انرژی های مختلفی هستن. این انرژی ها با رنگ های مختلفی به طور نمادین ظاهر میشن. اون ها در واقع توصیف کننده ی انرژی حیاتی ما هستن.