"اگر به سخنان زکریا سیچین رجوع کنید، نقطه ی شروع اتفاقات را با ارجاع به الواح و متن های تاریخ سومر، به حدود چهارصد هزار سال پیش نسبت می دهد. من با این عدد موافقت ندارم. متن های مردمان قدیم، به طور مثال متن های مربوط به فرهنگ سلتیک، حدودا پنجاه هزار سال قبل را نقطه ی شروع وقایع می داند. در گزارشات افسانه های باستانی درباره ی گروهی از موجودات گفته شده که بعد از ایجاد یک وضعیت فاجعه بار و آخرالزمانی، از سیستم سیاره ای خود اخراج شده بودند. مکاتب فلسفی مختلف، نظرات متفاوتی در مورد این موضوع مطرح می کنند. برخی آن ها را از سیستم سیاره ای پلیاد و برخی از صورت فلکی شعرای یمانی می دانند.

این افراد تحت تعقیب بودند؛ موجوداتی که بسیار پیشرفته بودند، شاید تکنولوژی آن ها در حد و اندازه ی تکنولوژی امروز ما بود و شاید هزار سال پیشرفته تر، با سفر در فضا به منظومه ی خورشیدی ما رسیدند. آن ها که فاصله ی زیادی با تعقیب کنندگان شان داشتند، برروی سیاره ی دیگری از منظومه ی شمسی فرود آمدند، یا وانمود به فرود کردند. این سیاره اکنون وجود ندارد...."

"...این موجودات شروع به تعامل با ما کردند. سیاره ی ما با قدرت 65 میلیون ساله اش، سکونت گاه ما هوموساپین های شکارچی و خوشه چین بود. احتمالا به دفعات فراوان مورد بازدید خویشاوندان خود که در سایر نقاط منظورمه ی خورشیدی ساکن بودند قرار گرفته بودیم. اما سیاست بیشتر این بازدید کنندگان بر این بود که تنها برای بازدید و تحقیق به سکونتگاه هوموساپین ها و نئاندرتان ها و سایر انواع زمینی بیایند و به دنبال هیچ دخالتی در سرنوشت ساکنین این سیاره نباشند، با آن ها حشر و نشر نکنند و تا حدامکان، توسط آن ها دیده نشوند. اما موجوداتی که فرشتگان هبوط کرده نامیده می شوند و به قول میلتون بهتر است در جهنم حکم فرمایی کنند تا در بهشت خدمت گذاری، با برنامه ی دخالت در زندگی هوموساپین به این جا آمدند.