آزمایش های ذهنی

عصره و پارسا بهم یه آب نبات پرتقالی داده. من برای ضبط فایل امروز به زیر زمین رفتم و وقتی برگشتم دیدم که پارسا کشک بادمجون خفنی درست کرده. قابل امروز در مورد ساز و کار آزمایش های ذهنی بود. من حدود 3 ساعت حرف زدم، هنوز هم خیلی چیزا لازم بود که بگم اما دیگه بیشتر از این توان حرف زدن نداشتم. چند تا فایل اولم هم خراب شد و مجبور شدم حذفشون کنم. چون به محض این که دکمه ی ضبط روشن میشد، فکر می کردم باید حرف بزنم. آخر سر قلم و کاغذی برداشتم و همون طور که خودآگاهم رو مشغول نقاشی کردم، سعی کردم بداهه تر حرف بزنم و به شکل عجیبی هم موثر بود.

بحث آزمایش های ذهنی رو درست نمی دونم اولین بار کی مطرح کرد اما من اولین بار نقل قولی از انیشتین رو شنیدم. البته آزمایش های ذهنی کاربرد گسترده تری دارن و فقط مخصوص علوم آزمایشگاهی نیستن. ایده من اینه که بازی شبیه سازی در واقع یه محیط برای آزمایش ذهنیه و کمک می کنه قبل از این که ایده ای رو توی دنیای واقعی عملی کنیم، تا حد زیادی از تاثیراتش آگاه بشیم. اما مهارت های ذهنی همه ی انسان ها یک اندازه تقویت شده نیست.

فرایند رویابینی ما آدم ها در واقع به نوعی ماشین شبیه سازیه که بیانی کاملا سمبلیک داره. اما همه ی آدم ها لزوما به خواب هاشون توجه نمی کنن یا انگیزه ای برای مرور خواب ها ندارن چه برسه اون ها رو تفسیر کنن.

اما در واقع خواب ها سعی دارن نتایج مختلف افکار و ایده هامون رو بازنمایی کنن. خواب ها بیشتر اوقات در سطح ناخودآگاه رخ میدن و اونچه که بهش لوسید دریم یا خواب شفاف گفته میشه هم می تونه همراه با بیان سمبلیک باشه پس در نتیجه اون سمبل ها از طرف ناخودآگاه مخابره شدن و صرفا یک مواجهه ی مستقیم و بدون مرز تر بین خودآگاه و ناخودآگاه رو شاهد هستیم.

این مدل ماشین شبیه سازی که سعی دارن توصیفش کنم کمک میکنه که این مواجهه ی مستقیم رو تقویت کنه و تشریح کنه که ما چرا یا چطور خواب می بینیم و آناتومی دنیای خواب ها به چه شکله.